[Morenita nr 3] Virgen Morenita

Hiszpańskojęzyczne źródła przekazują Jej imię jako „Santa Maria de Guadalupe” – święta Maryja z Guadelupe – co jest bezpośrednim nawiązaniem do innego sanktuarium maryjnego, od XIII w. istniejącego na Starym Kontynencie, Guadalupe w Hiszpanii. Wiele jednak wskazuje na to, że przedstawiając się Indianinowi z plemienia Azteków w jego ojczystym języku, Dziewica wypowiedziała inne słowo: Tecoatlaxopeuh – co oznacza: Ta, która zgniata węża – później przez hiszpańskich przybyszów zniekształcone na bardziej odpowiadające ich fonetyce de Guadalupe…

Aztekowie zrozumieli to przesłanie natychmiast: oznaczało ono dla nich wyższość ukazującej się Kobiety nad Quetzalcoatlem – przedstawianym pod postacią kamiennego węża bożkiem, któremu składano krwawe ofiary z ludzkich, najlepiej dziecięcych, serc. Lecz w chrześcijanach imię to powinno budzić inne skojarzenie; oto staje przed nami obraz Niewiasty z Protoewangelii (Rdz 3,15), której potomstwo zmiażdży głowę węża…

W postaci Morenity ze wzgórza Tepeyac zbiegają się dwa biblijne obrazy: wspomniana Niewiasta, zapowiedziana po grzechu pierworodnym, i Niewiasta z Apokalipsy, „obleczona w słońce, a księżyc pod Jej stopami”. Wystarczy jedno spojrzenie na cudowny wizerunek utrwalony na indiańskim płaszczu, aby dostrzec słoneczną poświatę za plecami Kobiety i sierp księżyca, na którym opiera stopy. To Ona jest Tą, która daje światu ostatecznego Zwycięzcę – Syna-Mężczyznę (zob. Ap 12,5), na guadelupiańskim obrazie ukrytego w łonie matki, pod czarną szarfą oznaczającą brzemienność.