Morenita nr 1 – Adventus – oczekiwanie na Przychodzącego

Adwent jest czasem oczekiwania na przyjście Pana. Przygotowujemy się do zbliżających się świąt Bożego Narodzenia; wspominamy ten moment, kiedy Syn Boży wszedł realnie w historię świata i jako mały człowiek narodził się w Betlejem. Ale jednocześnie wybiegamy myślą ku przyszłości, oczekując chwili, kiedy ten sam Syn Boży przyjdzie powtórnie – wtedy, gdy czas na ziemi się dopełni i nastanie ostateczne królowanie Boga.

Te dwie główne myśli, stanowiące treść Adwentu, dzielą cały okres na dwie części. Pierwsza z nich, trwająca do 16 grudnia, koncentruje się na idei przyjścia Pana w dniu ostatecznym – Paruzji. Druga, od 17 do 24 grudnia, jest przeznaczona na bezpośrednie przygotowanie do uroczystości Narodzenia Pańskiego.

Liturgia Adwentu stawia przed nami głównie dwie postacie: Izajasza, ewangelisty Starego Testamentu, w którego nauczaniu wielokrotnie powraca postać Mesjasza, mającego nadejść, aby wybawić swój lud z niedoli, oraz Jana Chrzciciela. To on właśnie był posłańcem, który wskazał Mesjasza, a wcześniej niestrudzenie głosił i przygotowywał swój naród na Jego przyjście. Nie można wreszcie pominąć osoby Maryi, wybranej przez Boga na matkę Zbawiciela, tej, która całkowicie i doskonale odpowiedziała Bogu, wypełniając Jego zbawczą wolę.

Fioletowy kolor szat liturgicznych w Adwencie wskazuje zatem bardziej na oczekiwanie i przygotowanie, niż na pokutę i umartwienie, będące domeną Wielkiego Postu. Pewna asceza, widoczna w liturgii, ma raczej pomóc w pełniejszym przeżyciu radości świąt Narodzenia Pańskiego.