[Morenita nr 12] Kilka słów od proboszcza

Muszę przyznać, że co roku tęsknię za Wielkim Postem. Nie znaczy to, że gardzę radością, jaką niosą te „weselsze” okresy w roku. W tej tęsknocie jest pragnienie wyciszenia, duchowego oddechu, znalezienia czasu na modlitwę, nabrania dystansu do spraw i rzeczy nie najważniejszych, a często przesłaniających to, co naprawdę istotne. Pomóc w tym może roztropna asceza, wyrzeczenie, które poskramia rodzące się w człowieku niekoniecznie mądre i pożyteczne zachcianki… Ale moja tęsknota za Wielkim Postem to przede wszystkim pragnienie dobrego przeżycia Paschy. Te 40 dni to przecież czas przygotowania na najważniejsze wydarzenie całego roku. Gdy usłyszę popielcowe wezwanie „nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię”, myśleć będę o drodze, na którą – przez nawrócenie – chce mnie wprowadzić Kościół, bym na nowo mógł odkryć paschalne źródło Nowego Życia.