[Morenita nr 32] Kilka słów od proboszcza

?Ucieszyłem się, gdy mi powiedziano: Pójdziemy do domu Pana!
Już stoją nasze stopy w twych bramach Miasto Święte!?

Słowa Psalmu 122 spełniły się w naszym parafialnym pielgrzymowaniu do Ziemi Świętej. Z nadzieją przygotowywaliśmy się do pielgrzymki (niektórzy nie bez obaw o własną kondycję, podróż samolotem, czekające nas upały?), a potem z radością wstępowaliśmy (bo to w górach!), by stanąć w bramach świętego miasta Jeruzalem. Trudno opisać wzruszenie, które towarzyszyło nam w odkrywaniu tajemnic naszej wiary, wpisanych w święte miejsca. Dość powiedzieć, że z pewnością Biblia już nigdy nie będzie dla nas taka jak kiedyś. Czytając ją zawsze będziemy już mieć przed oczami zieloną Galileę, marszczoną wiatrem toń Jeziora Genezaret, zachwycający pejzaż roztaczający się ze wzgórz Golan, spotkanie z górą Przemienienia, wznoszącą się wysoko, osobno od wzgórz Galilei? Wreszcie Jerozolimę, tak różną od naszych wyobrażeń, tętniącą życiem, pełną bliskowschodniego, bazarowego rozgardiaszu i tłoczących
się pielgrzymów, a zarazem inną, pełną blasku, noszącą w swych murach najświętsze tajemnice, których dane było nam dotknąć? Te dni były niezwykłym darem Pana. Darem była przeżywana przez nas w świętych miejscach Liturgia, darem – wspólnota pielgrzymowania, której doświadczyliśmy. Darem nieocenionym była obecność pani Basi, naszej przewodniczki, otwierającej przed nami dzień po dniu świętą księgę Ziemi Pana, byśmy usłyszeć mogli, jak mówi Słowem Boga? Chwała Panu!